Αγαπημένο μου ημερολόγιο ή καλύτερα μπλογκ , μιας και δεν έχω ημερολόγιο, θέλω να σου πω πώς ήταν το περίεργο, γεμάτο και όμορφο καλοκαίρι 2020! Μιας και σε έχω, είπα να σε χρησιμοποιώ για να καταγράφω τα highlight της καθημερινότητας και τις σκέψεις μου, για να τα έχω σαν αρχείο… σαν το δικό μου τύπου ημερολόγιο. Μιας και ήδη έχω γράψει πώς ήταν το Πάσχα 2020 και οι διακοπές μου εν μέσω κορονοϊού είπα να το κάνω και για το καλοκαίρι 2020.
Όπως σου είπα λοιπόν το καλοκαίρι 2020 ήταν περίεργο και γεμάτο. Κυρίως λόγω κορονοϊού, ο οποίος έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μας, στα σχέδια μας(όχι πως είχα και πολλά, κανονισμένα τουλάχιστον) , στις διακοπές, σε όλα! Αλλά ήταν και γεμάτο με φίλους και ωραίες στιγμές. Και μέσα σε όλα τα στραβά και ανάποδα που έφερε ο corona virus μπορώ να σου πω ότι έκανε και ένα πολύ καλό…εκτίμησα ακόμα περισσότερο όλες τις μικρές μας στιγμές, τις έζησα πιο έντονα και τις χάρηκα.
Τα καλοκαίρι 2020 λοιπόν:
Κάναμε τη βάφτιση του μικρού.
Νομίζω ήταν το highlight του καλοκαιριού. Η οποία βέβαια μέχρι να γίνει είχε το σασπένς της, πότε θα γίνει, με πόσα άτομα, θα φοράμε μάσκα ή όχι; Τι κι αν εμείς υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο, covid στη συγκεκριμένη περίπτωση, να το κάνομε κάπου τον Μάιο, έγινε τελικά τον Ιούλιο. Με λίγα άτομα, τους στενούς συγγενείς και λίγους φίλους(δυστυχώς όχι όσους θα θέλαμε). Αν και το όριο των ατόμων ήταν σε καλή μοίρα όταν κάναμε τη βάφτιση. Γιατί ο αριθμός ατόμων για τα μυστήρια το καλοκαίρι ήταν λίγο σαν το τζόκερ, είχε πλάκα να το ψάχνεις και αν σου κάτσει; Anyway, εμείς προτιμήσαμε για λόγους ασφαλείας να μην το ανοίξουμε πολύ και τελικά καλά κάναμε. Ήμασταν λίγοι, το χαρήκαμε, ζήσαμε με προσήλωση το μυστήριο, χωρίς άγχος για να πάει καλά και να ευχαριστήσουμε τους άλλους, χωρίς παρεξηγήσεις και παρέα με αγαπημένους. Γιώργος λοιπόν το όνομα αυτού και να μας ζήσει και με το όνομα!
Κάναμε τις ιδανικότερες και πιο ξεκούραστες διακοπές.
Τι κι αν οι διακοπές μας εν μέσω κορονοϊού πέρασαν από σαράντα κύματα. Κανονίζαμε , ξεκανονίζαμε, αλλάζαμε ημερομηνίες και μέρη, τελικά τα καταφέραμε! Πήγαμε για 200η φορά στη Θάσο αλλά ήταν εντελώς διαφορετική από όλες τις άλλες. Πρώτα απ’ όλα αυτή τη φορά ήμασταν τέσσερις. Τι κι αν είχαμε ένα νήπιο και ένα μωρό μαζί, περάσαμε υπέροχα, ξεκουραστήκαμε(ω, ναι), και γεμίσαμε μπαταρίες.
Απορείς πως ήταν ξεκούραστες; Πρώτα απ’ όλα κλείσαμε κατάλυμα ακριβώς μπροστά στη θάλασσα. Να είναι καλά ο κορονοϊός(ίσως δεν ακούγεται τόσο ωραίο, αλλά αυτό ήταν από τα καλά του, για εμάς τουλάχιστον) που απέτρεψε πολλούς ξένους να κατακλύσουν το νησί και έτσι είχαμε τη δυνατότητα να κλείσουμε σούπερ κατάλυμα. Δε χρειάζονταν να πάρουμε καν αυτοκίνητο και μάλιστα τις δυο πρώτες μέρες δεν ξεκουνηθήκαμε. Όταν ξεκουνηθήκαμε πήγαμε σε μέρη που δεν ήταν τόσο πολυσύχναστα, δεν τα είχαμε επισκεφθεί στο παρελθόν και έτσι ξανασυστηθήκαμε με το νησί αλλά και τα απολαύσαμε χωρίς πολύ βαβούρα και κόσμο.
Αν θες να δεις περισσότερα για τις διακοπές μας σου έχω γράψει ολόκληρο άρθρο εδώ αλλά και για όλα τα καινούρια μέρη που κάναμε βόλτα στη δυτική Θάσο.
Απολαύσαμε περισσότερο από κάθε άλλο καλοκαίρι ήλιο και θάλασσα.
Εδώ να σου πω ότι η σχέση μου με τη θάλασσα και το μπάνιο ξεκινούσε από τους 35 βαθμούς και μετά. Τι να κάνω; Τη θέλω τη ζεστούλα μου για να βουτήξω! Βουτιά που λέει ο λόγος , γιατί μαζί με παιδιά περισσότερο πλατσούρισμα το λες. Φέτος κάτι η δίμηνη-δε θυμάμαι πόσες μέρες- ‘καραντίνα’ , κάτι που οι νονοί μας ξεκαλοκαίριασαν στο παραθαλάσσιο εξοχικό τους για να είναι πιο κοντά στον μικρό μας, κάτι οι διακοπές μας by the sea μας οδήγησαν περισσότερο στη παραλία.
Αν ήμουν παιδί και μετρούσα τα μπάνια μάλλον θα είχα χάσει το μέτρημα, χωρίς να μετράω τα μπαίνω-βγαίνω μέσα στη θάλασσα! Τα μπάνια μας ξεκίνησαν τον Ιούνιο(δε το λες και συνηθισμένο για εμάς) και τελείωσαν το Σεπτέμβριο, όπου τελικά κατάλαβα γιατί λένε ότι τον συγκεκριμένο μήνα είναι καλύτερη η θάλασσα. Όλως παραδόξως και παρότι είχαμε περισσότερα κορμιά φέτος για κουβάλημα, μπάνιο, άλλαγμα και τα σχετικά δεν κουράστηκα(άντε, ίσως προς το τέλος). Δεν αφήσαμε ευκαιρία ανεκμετάλλευτη για μπάνιο.
Σε αυτό αν σου βάλω και πόσες φορές πήγαμε απλά για μια βόλτα στη θάλασσα έστω για να φωτοσυνθέσουμε ή για παιχνίδι, καλά έκανα και δεν μετρούσα, θα το έχανα. Τι και η καλοκαιρινή σεζόν άργησε τυπικά να έρθει, μιας και officially ο τουρισμός στην Ελλάδα με τα περιοριστικά μέτρα ξεκίνησε 1 Ιουλίου, εμείς γεμίσαμε το καλοκαίρι μας, έστω κι αν -για άλλη μια χρόνια- πέρασε γρήγορα.
Γνώρισα καλύτερα την Κομοτηνή.
Που λες μέσα στα πλάνα μου ήταν το know better την πόλη μου. Κατά το μέτρο του δυνατού τουλάχιστον, γιατί πόσα να προλάβω η μάνα! Έτσι είπα να επισκεφτώ μουσεία και μέρη ενδιαφέροντος στην Κομοτηνή. Αρχικά γιατί θεωρώ ντροπή μου να πηγαίνω σε άλλα μέρη και να τρέχω να δω όλα τα αξιοθέατα και να μην έχω επισκεφτεί μέρη στην πόλη μου(αν και θα μου πεις κάπως έτσι γίνεται συνήθως). Δεύτερον, ένας από τους λόγους που ξεκίνησα αυτό το μπλογκ είναι για να σου γνωρίσω καλύτερα τον τόπο μου, που θεωρώ ότι του αξίζει λίγη περισσότερη προβολή. Έτσι σιγά- σιγά θα σου δείξω περισσότερα μέρη και πράγματα για να κάνεις και πού ξέρεις ίσως και σε πείσω να επισκεφτείς τα μέρη μας.
Προς το παρόν έκανα και σου προτείνω μια υπέροχη οινοξενάγηση και οινογωσία στο οινοποιείο Κίκονες και μια επίσκεψη στο Μουσείο Καραθεοδωρή…. Είπαμε σιγά-σιγά, έρχονται κι άλλα άρθρα προσεχώς.
Αποφάσισα να μην αφήσω ανεκμετάλλευτες στιγμές.
Δε ξέρω για σένα αλλά εγώ έχω πει πολλές φορές( εντάξει όχι πάρα πολλές) «Εντάξει μωρέ θα το κάνω μετά» ή « Να πάμε εκεί κάποια μέρα». Κι εσύ; Που να φανταστώ ότι θα έρθουν τα πάνω κάτω και αυτή η μέρα θα αργούσε πολύυυυυυυ ή όταν έρχονταν θα ήταν πολύ διαφορετική απ’ ότι είχα σκεφτεί. Ταξίδια και εκδρομές που σχεδίαζα να κάνω, καφέδες με φίλους, εστιατόρια που θα ήθελα να πάω , Σαββατοκύριακο στο χωριό να δω τη γιαγιά μου έστω! Δε φανταζόμουν ότι δε θα μπορούσα να τα κάνω.
Αν και από τη φύση μου δεν μου αρέσει να αφήνω πράγματα για αργότερα, τώρα βρήκα ένα κίνητρο παραπάνω για να μην το κάνω. Από τη λήξη της καραντίνας και μετά όλο και κάτι προσπαθώ να κανονίζω. Έστω και αν αυτό είναι ένας καφές με φίλους στα γρήγορα.
Χάρηκα περισσότερο τους φίλους μου.
Κάτι ο περιορισμός και οι διακοπές ή τα ταξίδια που πήγαν περίπατο, οδήγησαν πολλούς φίλους στα πάτρια εδάφη οπότε και εμείς είχαμε περισσότερο χρόνο μαζί τους. Κάτι επίσης που όλοι λίγο-πολύ πεθυμήσαμε, λόγω της καραντίνας ο ένας τον άλλον, βρισκόμασταν πιο τακτικά μιας και έξω στον καθαρό αέρα μπορούμε να τα λέμε πιο άνετα. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που θέλω καλοκαιράκι λίγο παραπάνω και να μην κλειστούμε τόσο γρήγορα μέσα.
Αγκάλιασα πολύ τους ανθρώπους μου.
Αν και δε με λες ‘αγκαλίτσα’ ως άνθρωπο( ρωτήσε τους φίλους μου) αυτήν την περίοδο έκανα μια εξαίρεση. Γιατί τελικά αυτό που εκτίμησα και μου έλειψε περισσότερο είναι οι άνθρωποι μου. Συγγνώμη κορονοϊοαηδία μου έλειψε η αγκαλιά της μαμάς μου! Και όσο και αν σε μισώ και μπορεί να κάνεις δυναμικό come back, λέω να εκμεταλλευτώ την απουσία σου ή καλύτερα τον ‘ύπνο’ σου όσο περισσότερο μπορώ!
Αυτά από μένα , αγαπητό μου μπλογκάκι! Σε ευχαριστώ που με άκουσες και ελπίζω να μην το πάρουμε σκοινί –κορδόνι αυτό με τα άρθρα ‘Πως πέρασα με τον κορονοϊο’!
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αντιγραφή και οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση ή τροποποίηση όλου ή μέρους του άρθρου ή της ιστοσελίδας χωρίς έγκριση. Το περιεχόμενο προστατεύεται από το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας 2121/1193.