Βόλτες στη δυτική Θάσο

Κατεβαίνεις στον Λιμένα, βγαίνεις από την πόλη κι εκεί διαλέγεις αριστερά ή δεξιά; ανατολικά ή δυτικά δηλαδή; Σε περίπτωση που σε μπέρδεψα να σου εξηγήσω ότι η βασική οδική αρτηρία πηγαίνει περιμετρικά του νησιού οπότε για να πας οπουδήποτε από Λιμένα, που βρίσκεται στα βόρεια του νησιού, διαλέγεις ανατολικά ή δυτικά.

Που λες μέχρι και πέρυσι διαλέγαμε την ανατολική πλευρά, από εκεί άλλωστε κακά τα ψέματα, είναι οι καλύτερες και πιο γνωστές παραλίες, το καλύτερο μέρος για να πας με παιδιά στη Θάσο, έχει πιο ωραία μέρη να κυκλοφορήσεις και πράγματα για να δεις, είναι λίγο πιο ‘διάσημη’ αυτή η πλευρά τελοσπάντων.  Όχι, ότι στο υπόλοιπο νησί δεν έχει ωραία μέρη, αλλά όπως διαπίστωσα τελικά εμείς δεν τα είχαμε ανακαλύψει.

Φέτος που λες, μιας και οι διακοπές μας είχαν αέρα 2020, δηλαδή ήταν λιγάκι διαφορετικές, είπαμε να δούμε και το νησί αλλιώς. Μιας και είχαμε την τύχη να βρούμε σούπερ-ντούπερ δωμάτια μπροστά στη θάλασσα στον Παχύ, ο οποίος βρίσκεται δυτικά του Λιμένα είπαμε να ανακαλύψουμε και αυτήν την πλευρά του νησιού.

Οκ, να ανακαλύψουμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Δεν ήταν εφικτό να πάμε παντού με το μωρό, αλλά ούτε θέλαμε κιόλας γιατί δώσαμε βαρύτητα στο να είναι και ξεκούραστες οι διακοπές μας. Δεύτερον, λόγω κορονοϊού είπαμε να αποφύγουμε τις πολλές μετακινήσεις και το συνωστισμό.

Κι εκεί που λες πως μετά από 3265 φορές στο νησί τα έχεις δει όλα, ανακαλύπτεις πανέμορφες παραλίες, μέρη και χωριά. Έτσι, ανακαλύψαμε:

Παχύς

Το συγκεκριμένο μέρος το είχαμε επισκεφτεί και στο παρελθόν για φαγητό. Βλέπεις στη συγκεκριμένη παραλία βρίσκεται μια από τις πιο γραφικές και όμορφες ταβέρνες, κατά τη γνώμη μου, η Πευκοσπηλιά, όπου αν δεν την έχεις επισκεφτεί να το κάνεις έτσι και βρεθείς στη Θάσο(όχι δεν με πληρώνουν!) για το ωραίο φαγητό, το ωραίο περιβάλλον και για την ακόμα πιο ωραία θέα. Και κάπου εκεί τελείωνε η εμπειρία μας με τον Παχύ.

Φέτος όμως είχαμε την τύχη, εν αγνοία μας, το κατάλυμα μας να βρίσκεται σε μια από τις ωραιότερες παραλίες κυρίως για μικρά παιδιά. Πεντακάθαρα, τυρκουάζ, ρηχά νερά(όσο προχωράς βαθαίνουν) με ψιλή άμμο τόσο μέσα στη θάλασσα όσο και έξω στην παραλία.

Η παραλία είναι κατά κύριο λόγο οργανωμένη και έχει beach bar και ξενοδοχεία όπου μπορείς να προμηθευτείς καφέ και σνακ. Υπάρχουν όμως  και σημεία όπου μπορείς να βάλεις το δικό σου εξοπλισμό. Στο σημείο όπου βρίσκονταν το κατάλυμα μας δεν χρειάζονταν ούτε εξοπλισμό καθώς σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ημέρας υπήρχε φυσική σκιά από τα πεύκα. Ενώ αν πεινάσεις είπαμε, Πευκοσπηλιά!

Παραδίπλα υπήρχε και ένας χώρος που έγραφε ότι μπορούσες να κάνεις watersport, χωρίς όμως να φαίνεται αν λειτουργούσε ή να έχουμε πετύχει κάποιον να επιδίδεται σε θαλάσσια σπορ όσο ήμασταν εκεί.

Καζαβίτι

Καζαβίτι Μικρό και Μεγάλο, ή Μικρός και Μεγάλος Πρίνος ή Τσιγγούρα. Πρόκειται για δύο πανέμορφους ορεινούς οικισμούς της Θάσου λίγα χιλιόμετρα από τον Πρίνο. Ενδεχομένως οι πιο γραφικοί. Χτισμένοι αμφιθεατρικά, πνιγμένοι σε ένα καταπράσινο τοπίο, σού αποκαλύπτονται σταδιακά καθώς ανηφορίζεις με το αυτοκίνητο το βουνό.

Τα λιθόστρωτα δρομάκια, τα πετρόχτιστα σπίτια βασισμένα στην παραδοσιακή Μακεδονική αρχιτεκτονική και το μαγευτικό ορεινό τοπίο μας έκλεψαν την καρδιά όπως επίσης και η πλατεία με την ταβέρνα και το εξαιρετικό φαγητό!

Είχαμε ξαναέρθει στο συγκεκριμένο μέρος ή καλύτερα κάναμε ένα γρήγορο πέρασμα αλλά ήταν βράδυ και δεν είχαμε καταφέρει να δούμε σχεδόν τίποτα. Αυτή τη φορά αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ και ανηφορίσαμε στα στενά σοκάκια. Σταματήσαμε για καφέ στο πανέμορφο καφενείο «Το Ανηφόρι» με θέα την εκκλησία των Αποστόλων αλλά και φόντο την πράσινη πλαγιά του βουνού. Μπήκαμε για να ανάψουμε ένα κερί και να χαζέψουμε την ιδιαίτερη εκκλησία και στη συνέχεια κατηφορίσαμε για πού αλλού… φυσικά για τον αρχικό λόγο επίσκεψης μας. Το εξαιρετικό φαγητό που μάθαμε ότι σερβίρουν στη ταβέρνα «Καζαβίτι». Και όσοι μας ο πρότειναν είχαν δίκιο, ότι δοκιμάσαμε ήταν εξαιρετικό και το περιβάλλον καταπληκτικό με τα τραπέζια παρατεταγμένα στην πλακόστρωτη πλατεία και τα πλατάνια να πλαισιώνουν το σκηνικό.

Στο χωρίο υπάρχουν πολλά εστιατόρια-ταβέρνες για να επιλέξετε. Ακόμα και αν το φαΐ δεν είναι στα σχέδια σας σίγουρα αξίζει μια βόλτα στο μέρος.

Ατσπάς ή Άτσπας

Λοιπόν, αυτή την παραλία ούτε που την είχα ξανακούσει. Ούτε εσύ; Πρόκειται για ένα μικρό κολπάκι με γαλαζοπράσινα νερά(αυτό το χρώμα παίζει πολύ στη Θάσο) δίπλα στη Σκάλα Μαριών.  Η ιριδίζουσα ψιλή άμμος τόσο μέσα στη θάλασσα όσο και έξω και τα ρηχά νερά κάνουν την παραλία ιδανική για παιδιά.

Η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη με το αυτοκίνητο, το οποίο το αφήνεις σχεδόν στην παραλία. Όταν δεν έχει κόσμο τουλάχιστον, γιατί απ’ ότι μάθαμε όταν έχει είναι αρκετά στριμωχτά μιας και το κολπάκι είναι μικρό.

Παρόλα αυτά ήμασταν αρκετά τυχεροί καθώς σε μια Covid εποχή ή ίσως λόγω του ότι δεν είναι και το πιο τουριστικό μέρος το πετύχαμε χωρίς πολύ κίνηση και το καταευχαριστηθήκαμε. Επίσης πετύχαμε το ομορφότερο ηλιοβασίλεμα που είδαμε στο νησί μιας και ο ήλος έδυε ακριβώς απέναντι.

Το μόνο που μετανιώσαμε ήταν που δεν κουβαλήσαμε τον εξοπλισμό μας μαζί, καθώς οι τιμές για τους καφέδες που παραγγείλαμε ώστε να χρησιμοποιήσουμε τις ξαπλώστρες μάς φάνηκαν τσιμπημένες. Και έτσι όμως η επιλογή μας ήταν πολύ καλή!

Καλλιράχη

Το συγκεκριμένο μέρος δεν το είχα επισκεφτεί ποτέ. Ρωτώντας όμως πας στην πόλη… και συγκεκριμένα ρωτώντας τη φίλη μου τη Σοφία(επίσης μπλογκερ, δες εδώ) που έχει καταγωγή από το συγκεκριμένο μέρος και επισκέπτεται κάθε χρόνο το νησί.  Μιας και κινείται στα συγκεκριμένα μέρη, της είπα να μου προτείνει τα highlight στη συγκεκριμένη περιοχή. Μέσα στις προτάσεις της λοιπόν, ήταν βόλτα και σουτζουκάκια στην πλατεία της Καλλιράχης. Το καλύτερο μας! Βόλτα και φαγητό μαζί, δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσουμε!

Σε πέντε λεπτά ανηφορικού δρόμου από το κεντρικό οδικό δίκτυο(ναι, αυτό το περιμετρικό του νησιού) βρίσκεται ο ορεινός οικισμός της Καλλιράχης. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο κεντρικό δημοτικό πάρκινγκ και ανεβήκαμε στην πλατεία με την υπέροχη θέα στη θάλασσα.

Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν πεινασμένοι οπότε πριν από οτιδήποτε καθίσαμε στο καφενείο-ταβέρνα στην πλατεία του χωριού για να απολαύσουμε τα περίφημα σουτζουκάκια και μαζί με αυτά όλα τα πεντανόστιμα κρέατα της ώρας. Αν σταματήσεις και είσαι φαν της κρεατο-κουζίνας εκτός από τα σουτζουκάκια σου προτείνω επίσης το πεντανόστιμο κεμπάπ γεμιστό με τζατζίκι. Ω, ναι όσο περίεργο ακούγεται, τόσο νόστιμο είναι.

Δυστυχώς και ευτυχώς όμως, με το που τελειώσαμε το φαγητό μας έπιασε μπουρίνι, από αυτά τα ξαφνικά, τα καλοκαιρινά, τα ίσα για να σου χαλάσουν τη βόλτα. Έτσι ευτυχώς προλάβαμε να τελειώσουμε το λουκούλλειο γεύμα μας, αλλά δυστυχώς δεν προλάβαμε να σουλατσάρουμε στα σοκάκια και να γνωρίσουμε το μέρος. Έστω όμως και για τόσο λίγο άξιζε μια στάση.

Σωτήρας

Συνεχίζοντας να ακολουθούμε τις προτάσεις της Σοφίας, μιας και η πρώτη μας δικαίωσε, είπαμε πριν φύγουμε από το νησί να επισκεφτούμε και το Σωτήρα. Ένα μικρό χωριουδάκι γαντζωμένο στα 300 μέτρα υψόμετρο με μόλις 7 μόνιμους κατοίκους τον χειμώνα. Κατοικήθηκε αρχικά από εργάτες των μεταλλείων της περιοχής αλλά σταδιακά εγκαταλείφθηκε. Το χωρίο έχει το καλύτερο κλίμα στο νησί γι’ αυτό και το προτιμούσαν όσοι είχαν προβλήματα υγείας. Το 1989 κινδύνευσε από πυρκαγιά, η οποία έφτασε μέχρι το χωριό και μάλιστα κατέστρεψε κάποια σπίτια. Σταδιακά τα εγκαταλελειμμένα και κατεστραμμένα κτίρια άρχισαν να αποκαθίστανται και να δημιουργούνται τουριστικά καταλύματα.

Πήρε το όνομα του από την ομώνυμη εκκλησία Μεταμορφώσεως του Σωτήρως, του οποίου το τέμπλο κατασκευάστηκε από μοναχούς του Αγίου Όρους. Η αλήθεια είναι πως στη διαδρομή για την πλατεία βρίσκεις κι άλλες εκκλησίες. Θα σου πω ότι το χωριό ήταν μια αποκάλυψη και αυτό φάνηκε από τη στιγμή που ανηφορίζαμε για να φτάσουμε, καθώς ξεδιπλώνονταν σταδιακά ο οικισμός πίσω από την πυκνή βλάστηση. Γραφικά πλακόστρωτα σοκάκια, εκκλησίες, το εγκαταλειμμένο δημοτικό σχολείο, η πανέμορφη γραφική πλατεία σκεπασμένη από τα πλατάνια και η εντυπωσιακή θέα στο Αιγαίο πέλαγος κάνουν το μέρος μοναδικό. Νομίζω το πιο όμορφο ‘μπαλκόνι’ του νησιού. Βασικό αξιοθέατο η πετρόχτιστη βρύση του 1888 στην κεντρική πλατεία.

Ακριβώς δίπλα στη βρύση βρίσκεται και το μοναδικό ταβερνάκι-καφενείο του χωριού όπου καθήσαμε να απολαύσουμε το μεσημεριανό μας κάτω από τα πλατάνια. Καλοφαγάς ή όχι το μέρος δε θα σε αφήσει ασυγκίνητο. Καθώς το περιβάλλον είναι φανταστικό και η θέα αφοπλιστική.

 Το χωριό δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό ή τουριστικό, ιδανικό γα εμάς που μας αρέσει να ανακαλύπτουμε νέα μέρη και κρυμμένα διαμαντάκια. Και μπορώ να σου πω πως όντως, το μέρος είναι ένα διαμαντάκι!

Με ρώτησαν κάποια στιγμή: «Δεν έχεις βαρεθεί μετά από τόσα χρόνια τη Θάσο;». Θα σου πω πως όχι. Άλλωστε γιατί να βαρεθώ ένα μέρος που ακόμα και αν το επισκέφτηκα τόσες φορές εξακολουθώ να ανακαλύπτω κάτι καινούργιο κάθε φορά που πηγαίνω. Έχει εκπληκτικές παραλίες και σε κάποιες δεν έχω πάει ακόμα, κρυμμένα χωριουδάκια, υπέροχη φύση, εκπληκτικό φαγητό. Και ναι, έχω κι άλλα ακόμα στη λίστα για εξερεύνηση!

Αν λοιπόν έχεις κάτι να μου προτείνεις θα χαρώ πολύ! Γιατί πολλά και από τα παραπάνω τα έμαθα από tips που μου έδωσαν.

ExtraTips:

Τα τελευταία δεν τα έχω κάνει αλλά ανυπομονώ την επόμενη φορά!

Δείτε επίσης:

Για φαγητό στη Θάσο

Στη Θάσο με παιδιά

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αντιγραφή και οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση ή τροποποίηση όλου ή μέρους του άρθρου ή της ιστοσελίδας χωρίς έγκριση. Το περιεχόμενο προστατεύεται από το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας 2121/1193.