Όταν πριν από 10(γκούχου-γκούχου) κάτι χρόνια έπαιρνες εκείνο το χαρτί που θα σου εξασφάλιζε ένα μέλλον στον εργασιακό τομέα-ναι, το πτυχίο ντε- είπες «Επιτέλους! Τελείωσε και αυτό!». Βέβαια ούτε που θυμάσαι τον όρκο που έδωσες τότε. Μήπως εσύ τον εκφωνούσες, άλλωστε! Tου οικονομολόγου ήτανε, του λογιστή ήτανε; Who knows? Προχωράμε! Τότε ούτε που σκεφτόσουν πώς κάποια στιγμή θα ξεκινούσες πάλι στην αρχή. Φοιτήτρια ξανά!
Αν δεν έχεις χρόνο να με διαβάσεις, μπορείς να με ακούσεις:
Και γιατί να το κάνεις άλλωστε; Άντε , ένα μεταπτυχιακό σου χαρίζει εξειδίκευση, επιπλέον μόρια για το δημόσιο, ανοίγει περισσότερες θέσεις(με ερωτηματικό) και σου δίνει περισσότερα λεφτά(ίσως). Αλλά ένα πτυχίο από την αρχή; Γιατί;
Πες μωρέ ότι έχεις μια πετριά και θέλεις να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου και να διευρύνεις τους ορίζοντες σου(μα πόσο πχία!). Έχεις και το απωθημένο ότι δεν σπούδασες αυτό που πραγματικά ήθελες(μεγάλο θέμα συζήτησης αυτό). Όχι, ότι τώρα ξέρεις τι θέλεις, αλλά είσαι πιο κοντά. Βάλε τώρα ότι έχεις(καλύτερα έχω, γιατί για μένα μιλάμε) ένα σκάλωμα με τις ξένες γλώσσες και ανακαλύπτεις τελικά ότι σε εξιτάρει και η νεότερη ιστορία. Ναι, εμένα! Τι σημασία έχει ότι ήμουν της τεχνολογικής aka μαθηματικά και φυσική, τελικά ο ανθρωπιστικός τομέας μου πάει πιο πολύ!
Αποφασίζεις λοιπόν να δώσεις κατατακτήριες και περάσεις στην πόλη σου(γιατί όταν έχεις και δύο παιδιά μετράει αυτό) στο τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Μάλιστα κινείς το σύμπαν να σε εντάξουν στη Βουλγάρικη και όχι στη Ρώσικη κατεύθυνση που σε είχαν εξ αρχής(άλλο μεγάλο θέμα το σύστημα κατάταξης).
Μπαίνεις λοιπόν και πάλι σε γνώριμα μέρη, καθώς τελικά αυτό το μωσαϊκό πάτωμα υπάρχει μάλλον σε όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια. Όπως και αυτά τα ‘πεταμένα’ τραπεζάκια δεξιά και αριστερά με τις αφίσες ΔΑΠ-ΝΔΦΚ «Για μια Ελλάδα νέα» και τα σχετικά(δεν παίρνω θέση στα πολιτικά, για να μην παρεξηγηθώ) και ψάχνεις που είναι η γραμματεία και που πέφτει η αίθουσα 332. Ψαρωμένη και πάλι, αλλά περισσότερο για το ότι άργησες, παρά για το άγνωστο που σε περιμένει.
Και δυστυχώς αυτή τη φορά τα τραπεζάκια των παρατάξεων είναι άδεια για να σε κατατοπίσουν, να σε βοηθήσουν στην εγγραφή και με το γενικό πλαίσιο. Γιατί κακά τα ψέματα, τη μεγαλύτερη βοήθεια στην πρώτη σου αυτή επίσκεψη στη δίνουν τα παιδιά των παρατάξεων που βρίσκοντι σε αυτά τα τραπεζάκια(να τα λέμε και αυτά!). Γιατί άδεια όμως; Να το αποδώσω στον κορονοϊό, στο ότι είναι θέμα σχολής ή στην τεχνολογία, μιας και πλέον κάνεις εγγραφή ηλεκτρονικά; Όπως και να έχει όλα οκ, το έχεις ξαναδεί το έργο. Και μιας και πλέον δε χρειάζεσαι κάρτα δωρεάν εισόδου σε κοσμικά μαγαζιά (κυρίως λόγω αλλαγής οικογενειακής κατάστασης και όχι λόγω covid), δε σε πειράζει που δε βρίσκεις κανέναν εκεί. Αλήθεια, μόνο στη Θεσσαλονίκη μας μοίραζαν κάρτες για μπουζούκια και κλαμπς; Άραγε να τα έχουν κόψει και αυτά; Τέλοσπάντων!
Ξεκινάς και πάλι από την αρχή λοιπόν. Ναι, ξέρεις πώς περίπου είναι τα πράγματα. Αλλά, φίλη μου, 10 plus(γκούχου-γκούχου) χρόνια μετά μπαίνεις και σε έναν διαφορετικό κόσμο. Γιατί έχεις αλλάξει εσύ και έχεις ωριμάσει(όχι απαραίτητα), η τεχνολογία έχει προχωρήσει , όπως και η κοινωνία. Όμως παρόλα αυτά ένα πράγμα παραμένει ίδιο… το ελληνικό πανεπιστήμιο.
Πως είναι λοιπόν να είσαι φοιτήτρια ξανά;
Έχεις κάνει πιο συνειδητή επιλογή.
Είπαμε πλέον ξέρεις(σχεδόν) τι θες. Έχεις πάψει να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο(ή όχι) που σπούδασες οικονομικά γιατί θα είχες ένα πιο ‘εξασφαλισμένο’ επαγγελματικό μέλλον και έχασες τέσσερα(πέντε εγώ) χρόνια διαβάζοντας για κάτι που τελικά έχεις καταλήξει ότι δεν σου άρεσε ποτέ και στην καλύτερη των περιπτώσεων έχεις μεν δουλειά αλλά δε σου αρέσει δε! Δε θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω τον καταπληκτικό επαγγελματικό προσανατολισμό που μας δίνει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα γιατί αυτό κι αν είναι πολύυυυυυυυυ μεγάλο θέμα.
Το κούλο βέβαια είναι ότι ενώ έχεις τελειώσει μια σχολή που δεν σε εκφράζει, το θεωρείς ‘χαζό’ να σπουδάσεις κάτι άλλο από την αρχή όταν είσαι 24 χρονών. Τι μόνο εγώ; Παρόλα αυτά στα 36(γκούχου-γκούχου) το θεωρείς άκρως φυσιολογικό!
Παρακολουθείς μαθήματα
Όχι μόνο παρακολουθείς, αλλά τη βρίσκεις κιόλας! Εδώ να σου πω ότι στην πρώτη σχολή, όπως και στην τωρινή δεν υπάρχουν υποχρεωτικές παρακολουθήσεις μαθημάτων. Όμως, στην πρώτη σχολή οι ώρες παρακολούθησης στο σύνολο των πέντε ετών απείχαν από το να πιάσουν τριψήφιο νούμερο, ενώ τώρα πιθανόν να το έχεις πιάσεις από το πρώτο εξάμηνο!(οκ, υπερβάλω!). Άλλωστε στα 18 το 9.00 είναι μια βάρβαρη ώρα για να ξυπνήσεις, ενώ στα 30plus(γκούχου-γκούχου) μάλλον μέχρι τις 9.00 έχει πιεί δυο καφέδες, έχεις πάει τα παιδιά σχολείο και έχεις φτιάξει και γιουβαρλάκια!
Για να ακριβολογώ όμως δεν είναι έτσι. Αν και θα το ήθελα πολύ να παρακολουθώ περισσότερες ώρες, με δύο παιδιά είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο.
Αναγνωρίζεις τους καθηγητές
Εμ, αν δεν πατάς το πόδι σου πώς περιμένεις να τους γνωρίζεις τους ανθρώπους!; Είπαμε στην πρώτη σχολή δεν είχε υποχρεωτικές παρακολουθήσεις! Πήγαινες στην εξεταστική για να δώσεις το μάθημα και απορούσες αν αυτός που μπαίνει για να μοιράσει τα θέματα είναι ο καθηγητής,ο βοηθός του ή απλά κάποιος επιτηρητής. Μπορεί και στην τωρινή σχολή να μην έχει υποχρεωτικές παρακολουθήσεις αλλά μπαίνεις στην διαδικασία να δεις με ποιον άνθρωπο έχεις να κάνεις- παρακολουθείς και μαθήματα όπως είπαμε άλλωστε.
Επίσης διαπιστώνεις ότι με τον καθηγητή σου έχεις λιγότερα χρόνια διαφορά απ’ ότι με τους συμφοιτητές σου(και κάπου εδώ αυτή η πληροφορία θα αυτοκαταστραφεί!).
Είσαι το ‘φυτό’ της τάξης
Στα 18 συνήθως μπαίνοντας στην αίθουσα προσέχεις να κάνεις ησυχία γιατί ο χειρότερος σου εφιάλτης είναι να γυρίσουν 100+ κεφάλια και να σε κοιτάξουν. Καλά, σιγά μην είναι τόσοι στο μάθημα, αλλά λέμε τώρα! Άσε που γι’ αυτό τον λόγο κάποιες φορές δεν έκανες καν τον κόπο να μπεις στο αμφιθέατρο αν είχε ξεκινήσει το μάθημα. Στο σίκουελ της ταινίας όμως, όχι μόνο δε ντρέπεσαι να μπεις στο αμφιθέατρο(οθόνη προς το παρόν), αλλά σηκώνεις χέρι για να πεις μάθημα και μη σου πω είσαι και το φύτουλο της τάξης καθώς ο καθηγητής σε γνωρίζει με το μικρό σου όνομα!
Και κάπως έτσι γίνεσαι αυτός που κρατούσες μια επαφή για να του πάρεις σημειώσεις για την εξεταστική! Τότε που δεν τις παίρναμε τις σημειώσεις on-line(παρακάτω). Geek or something?
Δεν κωλώνεις
Δεν κωλώνεις να πάρεις 25 φορές τηλέφωνο στην γραμματεία κι ας τους έχεις πρήξει για να ρωτήσεις το ίδιο πράγμα. Δεν κωλώνεις να πας επί τόπου από εκεί και να ζητήσεις να λυθεί το πρόβλημα σου. Δεν κωλώνεις να φέρεις τα πάνω κάτω για να γίνει εκείνη η αλλαγή κατεύθυνσης που ζήτησες από τη Ρώσικη στη Βουλγάρικη κατεύθυνση. Δεν κωλώνεις να στείλεις mail στους καθηγητές για να πάρεις τις πληροφορίες που θέλεις. Δεν κωλώνεις ακόμα και να στείλεις ή να πάρεις τηλέφωνο τον πρόεδρο( ο πρύτανης δε ξέρω αν θα γλυτώσει!) για να ασχοληθεί με το θέμα σου.
Τι κι αν τότε που ήσουν στην πρώτη σχολή έτρεμες σαν το ψάρι όταν ήταν να πας και να πιάσεις τον καθηγητή που σε είχε κόψει 5 φορές στο μάθημα του, είχες κάνει πρόβα 80 φορές τι θα πεις για να μπορέσεις να τον πείσεις να σε περάσει ώστε να πάρεις επιτέλους πτυχίο… άσχετα αν σε έκοβε ξανά!
Κάνεις μάθηματα on line
Κάποτε όταν ήσουν φοιτητής την ερώτηση «Τι ώρα έχουμε μάθημα;» την ακολουθούσε η «Θα βρεθούμε παρά 10 έξω από το αμφιθέατρο;» . Τώρα είσαι με τη πυζαμούλα σου και το καφεδάκι σου σπίτι και ψάχνεις το λινκ για να κάνεις ατέντ στο επόμενο μάθημα. Άσε που μπορείς να το παρακολουθήσεις τρώγοντας τα κορν φλέικς ή το πιτόγυρο σου(αν είσαι 18 άνετα το τρως και για πρωινό). Μπορείς επίσης να βλέπεις ταυτόχρονα και πρωινή Μελέτη ή να κάνεις like στο Instagram. Και μιας και συνήθως η δική σου κάμερα είναι κλειστή, μπορείς να παρακολουθήσεις το μάθημα ακόμα και χωρίς κονσίλερ! Σε αυτό βέβαια για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους πρωταρχικό ρόλο έπαιξε ο κορονοϊός.
Μπορείς ταυτόχρονα δε, να μοιραστείς την βαρεμάρα σου ή τις καινούργιες σου αγορές με τους συμφοιτητές του στο chat που έχετε φτιάξει στο messenger, αρκεί να μπεις στη σωστή από τις 5 –ξεχωριστές για κάθε μάθημα-ομάδες που έχετε φτιάξει.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι το καλύτερο μου γιατί δε χρειάζεται να ψάχνεις κανέναν. Μπορείς ανά πάσα ώρα και στιγμή να τους στείλεις μήνυμα και να δεις τι έχασες, τις εργασίες, τα νεότερα και όλα τα σχετικά. Αρκεί να μην πέσεις πάνω σε συζήτηση για την «Πάττυ»*. Αλήθεια ποια Πάττυ ρε παιδιά; Εγώ με τη Λόρα Ινγκλς και «Το μικρό σπίτι στο λιβάδι» μεγάλωσα. Να το αναφέρω ή θα φάω γιούχα;
Επίσης μπορείς να επικοινωνήσεις πιο εύκολα με τον οποιοδήποτε χωρίς να χρειαστεί να του κάνεις αναπάντητη, για να μην σου τελειώσουν και οι μονάδες και να περιμένεις να σου κάνει αναπάντητη πίσω. Αλήθεια, γιατί το κάναμε αυτό; Για να δούμε αν ζουν; Οκ, ήμασταν λίγο τραγικοί!
*Πάττυ, η πιο όμορφη ιστορία. Αργεντίνικη τηλενουβέλα μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, προβλήθηκε το 2007-2008
Ανακαλύπτεις πόσο έχει προχωρήσει η τεχνολογία
Πριν από 10κάτι(γκούχου-γκούχου) χρόνια με την εγγραφή σου έπαιρνες και το βιβλιάριο σπουδών σου(θυμάσαι ένα μπορντό, πορτοκαλί, μπλε…;) και με το που δήλωνες τα μαθήματα του εξαμήνου, σου έβαζαν μια σφραγίδα φαρδιά-πλατιά με τις επιλογές σου. Το πάσο σου είχε φωτογραφία πιασμένη με συρραπτικό. Για να βρεις τα βιβλιοπωλεία που θα έπαιρνες τα συγγράμματα ή για να βρεις τη βαθμολογία σου έψαχνες στους 32 πίνακες έξω από την γραμματεία. Χα,χα,χα γατάκια!
Τώρα απλά μπαίνεις στον Εύδοξο, στο Unistudent, στη γραμματεία, στη καφετέρια του πανεπιστημίου με κωδικούς. Αντί για βιβλιάριο σπουδών λοιπόν πάρε να έχεις κωδικούς! Αν και να σου πω, μάλλον αυτή ήταν η θετικότερη αλλαγή που έχει κάνει ο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Επίσης μαθαίνεις τις πλατφόρμες όπως skype(και άντε αυτό το ήξερες), zoom ,webex, teams κ.α. Μπορεί εσύ να τις αγνοούσες, αλλά τα συμφοιτητούλια σου έχουν και άποψη!
Εσύ που για να βρεις Internet όταν έκανες την πρώτη σχολή έπρεπε να πας στα εργαστήρια του πανεπιστημίου και αυτό όχι για να τσεκάρεις τα mail σου(γιατί μόλις το είχες φτιάξει άλλωστε, τι mail να περιμένεις) αλλά για να μπεις να δεις τα gossip της showbiz και να διαβάσεις cosmopolitan(κυκλοφορεί άραγε τώρα);
Και βέβαια για το πάσο δε χρειάζεται να τρέχεις στο φωτογραφείο. Κάνεις upload(γιατί έχεις μάθει και όλους τους high-tech ορούς, δεν είμαστε τυχαίοι!) μια φώτο από το Instagram. Duckface!
Αυτά!
Πέρα από τη πλάκα, μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η φάση δεύτερη φορά φοιτήτρια! Μακάρι να μπορέσω να τη ζήσω όσο καλύτερα μπορώ… και αυτή τη φορά δεν εννοώ την φοιτητική ανέμελη ζωή, αυτή τουλάχιστον πήγε καλά την πρώτη φορά! Τώρα αν η εργαζομένη μάνα θα μπορέσω να ανταπεξέλθω θα δείξει!
Καλή μου αρχή λοιπόν!
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή με καταστάσεις είναι τυχαία. Εκτός αν ταυτίζεσαι και εσύ με την ιστορία μου.
Αν είσαι σε ανάλογη φάση ή αν σκέφτεσαι να δώσεις για κάποια σχολή, σου προτείνω να το κάνεις αν το λαχταράει η ψυχή σου!
Info: Σε περίπτωση που θέλεις να επιχειρήσεις να περάσεις σε εκείνη τη σχολή που πάντα ονειρευόσουν μπορείς να δώσεις κατατακτήριες εξετάσεις. Κάθε σχολή περίπου Μάρτιο-Απρίλιο βγάζει ανακοίνωση με τα μαθήματα και την ύλη που θα εξεταστούν. Οι εξετάσεις γίνονται κάπου τέλη Νοέμβρη-αρχές Δεκέμβρη. Αν και εφόσον περάσεις επιτυχώς τις εξετάσεις τότε εντάσσεσαι είτε στο πρώτο, είτε στο δεύτερο(πιο σύνηθες) έτος της σχολής. Η άλλη επιλογή είναι να δώσεις πανελλήνιες εξετάσεις μαζί με τους μαθητές του λυκείου. Καλή επιτυχία ότι κι αν επιλέξεις!
Μπορεί να σε ενδιαφέρει: Κομοτηνή: Μερικά πράγματα που θα ήθελες να ξέρεις
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αντιγραφή και οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση ή τροποποίηση όλου ή μέρους του άρθρου ή της ιστοσελίδας χωρίς έγκριση. Το περιεχόμενο προστατεύεται από το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας 2121/1193.
