Να σου συστήσω τους Φλόριο. Τρανοί και ξακουστοί στην Ιταλία και δη στη Σικελία. Σε αυτούς αναφέρεται το βιβλίο μας «Οι λέοντες της Σικελίας» οι οποίοι άλλαξαν τα εμπορικά δεδομένα στη φτωχή Σικελία του 19ου αιώνα.
Δύναμη , χρήμα, φιλοδοξία. Μάλλον αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό ακούγοντας το όνομα Φλόριο. Άγνωστοι και φτωχοί έφτασαν να είναι από τους πλουσιότερους ανθρώπους στην Ιταλία. Κάτι σαν Ωνάσηδες μικρότερης κλίμακας του 19ου αιώνα. Για την ακρίβεια ενδεχομένως και η ίδια η Σικελία να μην ήταν στον επιχειρηματικό χάρτη της εποχής αν δεν ήταν αυτοί, που απ’ ότι κατάλαβα την είχαν λίγο του πεταματού οι Ιταλοί.
Εν τάχει, το στόρι τους ξεκινάει το 1799 όταν τα αδέλφια Πάολο και Ινιάτσιο Φλόριο ξεκινούν από τη γενέτειρα τους Μπανιάρα της Σικελίας και καταφθάνουν στο Παλέρμο. Κτήμα τους ένα καραβόσκαρο, μια ελεεινή αποθήκη και πολύ φιλοδοξία. Μαζί τους η γυναίκα του Πάολο και κρυφό αντικείμενο του πόθου του Ινιάτσιο, Τζουζεπίνα και ο μικρός Βιντσέντζο, γιος του Πάολο και της Τζουζεπίνα και πολύτιμος διάδοχος της οικογένειας.
Ψαράδες και μικροπωλητές εξελισσόσουν την ‘αροματερί’ τους σε μια από τις καλύτερες του Παλέρμο, κάνοντας αισθητή την παρουσία τους και δημιουργώντας εχθρούς. Ο Πάολο πεθαίνει και αναλαμβάνει ο Βιντσέντζο μαζί με τον θείο του τα ινία της επιχείρησης και την απογειώνουν. Θειάφι, οινοπαραγωγή, ατμόπλοια, μετάξι και ότι βάζει ο νους σου εντάσσονται στις επιχειρήσεις τους. Πέτρα να σηκώσεις στη Σικελία… Φλόριο θα βρεις από κάτω μάλλον! Αναπτύσσουν και εξελίσσουν τις επιχειρήσεις τους και φτάνουν να γίνουν από τους πιο επιτυχημένους και πλούσιους επιχειρηματίες της Ιταλίας του 19ου αιώνα.
Όμως αν και άνθρωποι με δύναμη και ισχυρή επιρροή η υψηλή κοινωνία του Παλέρμο δεν τους αποδέχεται ως ίσους και τους περιφρονεί.
Άνθρωποι σκληροί, επίμονοι, εργατικοί και φιλόδοξοι. Δε θα σου πω ότι τους συμπάθησα ιδιαίτερα. Ίσως λίγο περισσότερο τον θείο Ινιάτσιο γιατί είχε τις ευαισθησίες του μωρέ και ήταν και τζέντελμαν αν και κολλημένος και πιστός με τη νύφη του κι ας μην το προχώρησε. Είχε κάτι ρομαντικό το υποβόσκον στον αέρα λαβ στόρι Ινιάτσιο- Τζουζεπίνα, η οποία μισούσε( και δε μισούσε ταυτόχρονα) τους Φλόριο. Η αλήθεια είναι πολλές φορές μου την έδινε στα νεύρα. Την έκαναν κυρία και απολάμβανε τη χλιδή αλλά ποτέ δεν τους συγχώρησε που έφυγαν από την πατρική τους πόλη Μπανιάρα και δεν είχε ποτέ λόγο σε αυτό.
Ο Βινσέντζο Φλόριο πάλι μου έκατσε στον λαιμό! Δε λέω, το μυαλό του έκοβε 1000 στροφές το δευτερόλεπτο και κάπου-κάπου είχε λίγο από Κριστιαν Γκρέι στις ‘50 αποχρώσεις του γκρι’(λέμε τώρα) αλλά την δυστροπία του, την κτητικότητα του και την φιλοσοφία του «Με τον παρά μου κάνω ότι γουστάρω και τη γυναίκα μου τη θέλω κόμισσα και πάνω» δεν την άντεχα. Γιατί ναι, μπορεί οι Φλόριο να τα είχαν όλα αλλά τίτλο ευγενείας δεν είχαν και το απωθημένο αυτό δεν τους άφηνε να ησυχάσουν. Γιατί παρά τα χρήματα η υψηλή τάξη τους θεωρούσε χαμάληδες. Βέβαια μόνο χαμάληδες δεν ήταν καθώς μάλλον όλο το Παλέρμο χρωστούσε σε αυτούς! Και όταν λέμε όλο εννοούμε όλο, από μικροεμπόρους μέχρι πρίγκιπες, Δούκες και δεν συμμαζεύεται.
Θα σου έλεγα τη γνώμη μου και για τους υπόλοιπους της ιστορίας αλλά δε θέλω να κάνω σπόιλερ.
Βέβαια για να λέμε και όλα, μπορεί οι Φλόριο να μην ήταν και η συμπάθεια μου όμως δε μπορώ να πω το ίδιο και για την πορεία τους η οποία είναι το λιγότερο εντυπωσιακή. Άνθρωποι οξυδερκείς, παθιασμένοι, με ανοιχτό πνεύμα και επιχειρηματικό δαιμόνιο, οι οποίοι δούλεψαν σκληρά και πάλεψαν σε αντίξοες συνθήκες. Σίγουρα success story από τα λίγα τον 19ο αιώνα που δεν σε αφήνει αδιάφορο. Ακόμα και οι γυναίκες της οικογένειας εκπέμπουν δυναμισμό και πάθος.
Μαζί με την ιστορία τους όμως ξεδιπλώνεται και η όχι και τόσο γνωστή ιστορία της Σικελίας του προηγούμενου αιώνα αλλά και ολόκληρης της Ιταλίας. Βασιλιάδες, επαναστάτες, λαός ….όλα με φόντο την υπόχρυση ώχρα των σπιτιών του Παλέρμο. Παλάτια που εναλλάσσονται με ημιυπόγεια, η μπόχα των υπονόμων που μπερδεύεται με το άρωμα της πορτοκαλιάς και του γιασεμιού και φωνές παιδιών που μπλέκονται με φωνές εμπόρων στο τελωνείο και τις κεντρικές πλατείες.
Βασιλείς πάνε και έρχονται ανάλογα με το πόσο τους ‘σηκώνει’ το κλίμα, ιδεαλιστές που ψάχνουν πρόσφορο έδαφος στην ψυχή των καταπιεσμένων πολιτών για να τους αφυπνίσουν, πραξικοπήματα, επαναστάσεις και πάντα στο προσκήνιο οι Φλόριο, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Γιατί μπορεί όλα αυτά να συμβαίνουν και να αλλάζουν την Ιταλική ιστορία όμως οι Φλόριο παραμένουν πιστοί σε ένα πράγμα… τη φιλοδοξία τους.
Ταυτόχρονα ξετιλύγονται και τα κοινωνικά πρότυπα και κανόνες της εποχής. Η αξία της θέσης και της καταγωγής, η θέση της γυναίκας, η διαφορά του κοσμοπολίτικου Βορρά και του φτωχού Νότου.
Αν αγαπάς τα ιστορικά μυθιστορήματα, είσαι λάτρης της Ιταλίας ή σου αρέσουν τα success story σίγουρα θα σε ενθουσιάσει. Η συγγραφέας Stefania Auci προκριμένου να γράψει το βιβλίο έκανε ενδελεχή έρευνα για την ιστορία της Σικελίας του 19ου αιώνα όσο και για τους ίδιους τους Φλόριο.
Γραφή ευκολοδιάβαστη και μεστή σε παρασέρνει στα πέτρινα σοκάκια του Παλέρμο, όπου ξυπόλητα παιδιά τρέχουν στους δρόμους δίπλα σε άμαξες και πηδάνε πάνω από δίχτυα ψαράδων. Ενώ κλείνοντας τα μάτια έχεις στα χείλη σου την αλμύρα της θάλασσας και στη μύτη σου άρωμα πορτοκαλιάς. Ε τώρα πες..κλείνεις ή όχι ένα εισητηριάκι για Σικελία;
Κυκλοφορεί από της Εκδόσεις Κλειδάριθμος και μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
Μπορεί επίσης να σε ενδιαφέρει: Θράσσα, η μάγισσα της Θράκης
