Συν-κοίμηση; Το παιδάκι σας κοιμάται ακόμη μαζί σας;

«Ποια συν-κοίμηση;».« «Τι κοιμάται ακόμη μαζί σας;». «Θα συνηθίσει και μετά δε θα θέλει να πάει στο δικό της δωμάτιο!». « Θα κρέμεται συνέχεια από πάνω σας!». «Καλά, μαμόθρευτο θα το κάνετε;». Είναι μερικά μόνο από τα σχόλια που ακούς , συνοδεία γουρλωμένου ματιού ή ανάλογου επιφωνήματος αποδοκιμασίας “Αααα!”!

Ναι , η μικρή μου είναι 18 μηνών και ακόμα βρίσκεται στο δωμάτιο μας. Μόνο εγώ το βρίσκω φυσιολογικό; Και ο σύζυγος προφανώς, καθώς η ‘συγκατοίκηση’ γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του. Αρχικά το λίκνο της μικρής και έπειτα το κρεβατάκι της βρίσκονταν στο δωμάτιο μας λόγω θηλασμού . Η αλήθεια είναι ότι έλεγα πως με το τέλος του θηλασμού(αυτό έγινε τον 13^ο μήνα) θα μεταφέρονταν στο δικό της δωμάτιο. Αυτό δεν έγινε ποτέ! Δε  θελήσαμε να τη μεταφέρουμε σε άλλο δωμάτιο. Το θεωρήσαμε αυτονόητα φυσιολογικό να κοιμάται στο δωμάτιο μας και πολλές φόρες να καταλήγει και στο κρεβάτι μας. Και τελικά όσο το σκέφτομαι τόσο χαίρομαι για την απόφαση αυτή.

Πρώτα απ’ όλα η μικρή μου ξυπνάει, ακόμα και τώρα, τουλάχιστον δυο φορές το βράδυ. Την παίρνω από το κρεβατάκι της και τη βάζω ανάμεσα μας. Κοιμάται σχεδόν αμέσως, κάνοντας βουτιά στα μαξιλάρια μας, με ένα φαρδύ χαμόγελο στα χείλη! Όποτε δοκίμαζα να την αφήσω πίσω στο κρεβάτι της , τινάζονταν με γκρίνια  το ίδιο νανοσεκόντ που την ακουμπούσα στο στρώμα λες και το στρώμα είχε καρφιά, οπότε πάλι πίσω στο διπλό κρεβάτι. Κάτι το οποίο νομίζω είναι καλύτερη επιλογή από το να τη βγάζω στη καλύτερη σε μια πολυθρόνα που μετανάστευσε στο παιδικό δωμάτιο ή στη χειρότερη στο πάτωμα.

Μαμά, μαμά…

Ο λόγος που ξυπνάει είναι απλά για να ζητήσει τη μαμά της. Σπάνια διψάει στον ύπνο της, δεν έχει ανάγκη να φάει ή να παίξει( ευτυχώς για εμένα), θέλει απλά αγκαλίτσα για να την ξαναπάρει ο ύπνος. Θέλει επαφή και την αίσθηση της μανούλας κοντά της. Δεν είναι απόλυτα φυσιολογικό για ένα παιδάκι; Υπάρχει κάποιος λόγος να της το στερήσω, απλά και μόνο επειδή πρέπει να μάθει να κοιμάται μόνη της; Σίγουρα κάποια στιγμή θα μάθει, όμως  προς το παρόν έχει ανάγκη από αγκαλιά και προστασία(όπως οι περισσότεροι άλλωστε!).  Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα, θέλουμε επαφή, πόσο μάλλον ένα παιδάκι. Υπάρχει κάποιος λόγος να απαρνιόμαστε τη φύση μας;

Επίσης έχω βαρεθεί να ακούω την καραμέλα «θα γίνει μαμάκιας και δεν θα φεύγει από κοντά σου!». Και έχω πολλά επιχειρήματα για να το αντικρούσω αυτό. Πρώτα απ’ όλα εδώ και χρόνια, όταν δεν υπήρχε αυτή η ευημερία και σπίτια με  δύο ή τρία δωμάτια, οι οικογένειες αναγκάζονταν να κοιμούνται μαζί στο ίδιο δωμάτιο. Οι παππούδες και οι γονείς μας μεγάλωσαν κάπως έτσι. Σε καμιά περίπτωση δε νομίζω ότι αυτοί οι άνθρωποι έγιναν «μαμόθρευτοι». Αντίθετα οι περισσότεροι είναι(ή ήταν), επί το πλείστον, άνθρωποι με αυτοπεποίθηση που έπαιρναν τη ζωή στα χέρια τους. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ να γυρίσουμε σε εκείνες τις εποχές. Θέλω απλά να τονίσω ότι το να κοιμάσαι με το παιδί σου δεν του στερεί αυτοπεποίθηση και ανεξαρτησία(άλλες συμπεριφορές ίσως ευθύνονται για αυτό).

Μαζί μου θα συμφωνήσουν και σχεδόν όλες οι πρόσφατες έρευνες που τονίζουν τα ευεργετικά αποτελέσματα της συγκοίμησης εφόσον είναι ασφαλής (οδηγό για ασφαλή συγκοίμηση μπορείτε να βρείτε εδώ). Εξασφαλίζει καλύτερο ύπνο στο παιδί στη μητέρα, καθώς η μητέρα έχει 30% λιγότερες αφυπνίσεις. Ενισχύει τον θηλασμό και το δέσιμο μητέρας-παιδιού.Και επίσης  βοηθάει στην υγιέστερη ανάπτυξη του εγκεφάλου, της προσωπικότητας και στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και της αυτονομίας. Μάλιστα, κάποιες έρευνες ισχυρίζονται ότι είναι καλό τα παιδιά να κοιμούνται με τους γονείς τους ακόμη και  μέχρι τα 5 τους χρόνια. Υπερβολή; Αυτό είναι κάτι που μπορεί να κρίνει η ίδια η οικογένεια καθώς αντιλαμβάνεται καλύτερα της ανάγκες του παιδιού της.

Απλά παρατηρείς το παιδί σου.

Τουλάχιστον παρατηρώντας το δικό μου παιδάκι βλέπω ότι κάθε άλλο παρά κολλημένο επάνω μου είναι. Μένει άνετα το πρωί με τη γιαγιά της που την προσέχει όσο δουλεύω. Δεν έχει πρόβλημα μένει με τον πατέρα της αν χρειαστεί να βγω από το σπίτι. Αντίθετα με χαιρετάει και επιστρέφει στις δραστηριότητες της. Αλλά και όποτε βρεθούμε σε περιβάλλον με κόσμο δεν κρύβεται πίσω μου αλλά είναι κοινωνική με όλους, μη τη ματιάξω !

Επίσης, δε θα κρύψω ότι μου αρέσει να κοιμάμαι μαζί με το παιδάκι μου. Λόγω δουλειάς και υποχρεώσεων  οι ώρες που περνάμε μαζί είναι μετρημένες και αυτό μας δίνει λίγο χρόνο παραπάνω.  Τη βλέπω να κοιμάται γαλήνια και κοιμάμαι και εγώ με αυτήν την όμορφη εικόνα. Ίσως βέβαια, αυτό το λέω γιατί κάνει ήσυχο ύπνο και ξεκουράζομαι και εγώ, δε ξέρω αν θα το έλεγα σε αντίθετη περίπτωση. Επίσης, εκτός των άλλων,  τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα, θα μεγαλώσει και δε θα θέλει πιθανότατα  να περνάει ούτε έξω από το δωμάτιο μας!

Και η ερωτική ζωή;

Τέλος, για όσους ισχυρίζονται ότι αυτό φθείρει τη σχέση αλλά και τη σεξουαλική ζωή του ζευγαριού, απλά αναρωτιέμαι από ποτέ το σεξ και η επικοινωνία είναι αποκλειστικά συνδεδεμένα με το κρεβάτι; Ένα από τα θετικά του δυτικού τρόπου ζωής μας και της ευρυχωρίας των σπιτιών μας είναι ότι διαθέτουμε περισσότερο χώρο στο σπίτι για να αφήσουμε τη φαντασία μας να οργιάσει! Όπως κάναμε άλλωστε κάποτε σε ξέγνοιαστες και προ παιδιών εποχές!

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω ότι είχα εντελώς αντίθετη άποψη προ παιδιού. Υποστήριζα ότι το παιδί θα πρέπει να βγει από το δωμάτιο μετά το πρώτο εξάμηνο, γιατί έτσι είναι σωστό! Όταν άκουγα μητέρες που  είχαν τα παιδάκια τους στο ίδιο δωμάτιο θεωρούσα ότι οι ίδιες δεν θέλουν να αποχωριστούν τα παιδιά τους(το οποίο έχει και μια δόση αλήθειας) και τα κάνουν εξαρτημένα. Πόσα πράγματα αγνοείς όταν δεν είσαι γονιός, πόσα μαθαίνεις στη πορεία και πόσο διαφορετικά σκέφτεσαι τα πράγματα!

Επίσης σε καμία περίπτωση δε θεωρώ ότι μόνο ο δικός μου τρόπος σκέψης είναι σωστός και όλες οι μανούλες θα πρέπει να ακολουθούν αυτή τη πρακτική. Ίσα-ίσα που πιστεύω ότι κάθε οικογένεια έχει τους δικούς της κώδικες επικοινωνίας, όπως και κάθε μάνα γνωρίζει ποιο είναι το καλύτερο για το παιδάκι της . Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ακούμε το παΐδι μας και να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του.

Εγώ προσωπικά το βράδυ, θα κοιμηθώ αγκαλιά με το παιδάκι μου χωρίς ενοχές!

Διάβασε κι αυτά:

Τι δεν πρέπει ποτέ να πεις σε μια έγκυο

Τι δεν πρέπει ποτέ να πεις σε μια έγκυο Vol.2