Ο παλιός Άγιος Αθανάσιος και η περιοχή τριγύρω προσφέρεται για ρομαντικό ταξιδάκι, οικογενειακή εκδρομή ή παρεϊστικη απόδρασή. Έχετε τη δυνατότητα να εξασκήσετε τις ικανότητές σας στο σκι ή δεν είστε φαν του σκι-όπως εγώ- έχετε άπειρες επιλογές για εξορμήσεις.
Παλιός Άγιος Αθανάσιος
Το να είσαι από Βόρεια Ελλάδα και να μην έχεις περάσει μια βόλτα από παλιό Άγιο Αθανάσιο και Καϊμάκτσαλαν είναι σαν να μένεις Αθήνα και να μην έχεις περάσει από Αράχωβα. Εντάξει, όχι ακριβώς αλλά περίπου! Ο παλιός Άγιος Αθανάσιος ή Τσεγάνη βρίσκεται στο νομό Πέλλας στους πρόποδες του όρους Βόρας ή Καϊμάκτσαλαν και πολύ κοντά στο χιονοδρομικό κέντρο Καϊμάτσαλαν. Η ιδιαίτερη Μακεδονική αρχιτεκτονική του, τα πέτρινα δρομάκια του, η ζεστή του ατμόσφαιρα αλλά και η τοποθεσία του έχουν αναδείξει τον παλιό Άγιο Αθανάσιο τα τελευταία χρόνια σε κοσμικό τουριστικό θέρετρο.
Η ιδέα για διήμερο στον Άγιο Αθανάσιο άνηκε αποκλειστικά στον τότε σύντροφο, νυν σύζυγο μου. Ήταν το πρώτο ταξιδάκι που κάναμε μαζί και όντας στις φούριες μας πήγαμε με πολύ όρεξη για βόλτες, ρομαντσάδα και διασκέδαση. Και τελικά η επιλογή μας δικαίωσε.
Φτάσαμε στον ελαφρώς χιονισμένο παλιό Άγιο Αθανάσιο Παρασκευή απόγευμα. Παρότι τέλος Μαρτίου ήταν σαν να είχε ξεχαστεί ο χειμώνας λιγάκι παραπάνω στο χωριό γι’αυτό και τα χιόνια δεν είχαν λιώσει εντελώς. Ευτυχώς όμως, καθώς η χειμερινή σεζόν έφτανε στο τέλος της, επικρατούσε ηρεμία και είχαμε τη δυνατότητα να απολαύσουμε το πετρόχτιστο χωρίο με την ησυχία μας χωρίς ορδές κόσμου και συνωστισμό σε καφέ και εστιατόρια. Μπορεί κάποια από τα καταλύματα και τα μαγαζιά να μην λειτουργούσαν καθώς η τουριστική κίνηση είχε πέσει, παρόλα αυτά βρήκαμε άνετα (και πιο οικονομικά) ξενοδοχείο και μαγαζιά για φαγητό. Το φαγητό πεντανόστιμο και το ντόπιο κρασί εξαιρετικό. Ενώ τα αναμμένα τζάκια παντού έκαναν ακόμη πιο «χουχουλιάρικη» την ατμόσφαιρα.
Το πρωί της επόμενης μέρας το χωριό άρχισε να παίρνει ζωή καθώς κυκλοφορούσε περισσότερος κόσμος. Στο φως της μέρας μπορούσες να θαυμάσεις ακόμα περισσότερο την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Τα περισσότερα οικήματα αν και παλιά έχουν αναπαλαιωθεί πλήρως, έτσι το χωριό δεν έχει χάσει στο ελάχιστο την παλιά του αίγλη. Παρόλα αυτά τα σχέδια μας για αυτή τη μέρα ήταν εκτός παλιού Άγιου Αθανάσιου.
Και ξεκινάμε τις εξορμήσεις μας!
Ξεκινήσαμε για να πιούμε το καφεδάκι μας στη πόλη της Έδεσσας, σε μισή ώρα περίπου απόσταση, γνωστή και ως πόλη των νερών στην αρχαιότητα. Ο λόγος βέβαια για να επισκεφτούμε τους φημισμένους καταρράκτες της. Μπορεί εδώ τα χιόνια να είχαν λιώσει αλλά η ομίχλη που έπεφτε έδινε στο τοπίο μια έξτρα δόση μυστηρίου και ομορφιάς. Οι καταρράκτες,12 στο σύνολο, είναι οι μεγαλύτεροι των Βαλκανίων , βρίσκονται μέσα στη πόλη στο γεωπάρκο των καταρρακτών που καλύπτει μια μεγάλη έκταση. Αν έχετε χρόνο αξίζει να το επισκεφτείτε. Ειδικά αν έχετε παιδιά θα ξετρελαθούν. Οι δύο μεγαλύτεροι καταρράκτες είναι εύκολα προσβάσιμοι για όλους οπότε δεν γίνεται να τους παραλείψετε.
Αφού κάναμε τη βόλτα μας στους καταρράκτες και ήπιαμε τον καφέ μας στον κεντρικό πεζόδρομο συνεχίσαμε για τον επόμενο προορισμό μας, τα λουτρά Πόζαρ. Τη μικρή λουτρόπολη του δήμου Πέλλας, μισή ώρα μακριά από τη πόλη της Έδεσσας και λίγα χιλιόμετρα από τα Ελληνοσκοπιανά(δε μου πάει να πω Ελληνο-Βορείομακεδονικά) σύνορα. Τα λουτρά Λουτρακίου( η άλλη ονομασία) είναι φημισμένα για τα ιαματικά νερά αλλά και για την μαγευτική τοποθεσία τους, περιστοιχισμένα από δέντρα μέσα στη καρδιά του βουνού.
Οι επιλογές εδώ είναι αμέτρητες. Μπορείτε απλά να κάνετε τη βόλτα σας και να περιηγηθείτε στη φύση μέσα από τα μονοπάτια ή να εκμεταλλευτείτε την ιαματική δράση των νερών και να κάνετε μπάνιο στην εξωτερική πισίνα κάτω από τα δέντρα ή στις εσωτερικές, κατόπιν διαθεσιμότητας. Μπορείτε επίσης να επιλέξετε να δοκιμάσετε τον εξωτερικό καταρράκτη από όπου αναβλύζουν τα ιαματικά νερά. Βέβαια αυτό εξαρτάται και από την εξωτερική θερμοκρασία, και από το αν είστε αρκετά τολμηροί να το δοκιμάσετε με 5⁰C. Το είχα δοκιμάσει σε παλιότερη επίσκεψη και δεν νομίζω να το ξανακάνω. Αυτή τη φορά προτιμήσαμε πιο χαλαρές καταστάσεις( ως φρέσκο ζευγάρι άλλωστε) γι’ αυτό και κλείσαμε μια εσωτερική πισίνα για να αράξουμε. Αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε τις εσωτερικές πισίνες καλό είναι να κάνετε κράτηση πριν την άφιξη σας.
Τελειώνοντας από το χαλαρωτικό μπάνιο, παρακαλάς να βρίσκεται το κρεβάτι σου δίπλα. Παρόλα αυτά σύραμε τα κορμιά μας μέχρι το διπλανό χωριό Όρμα, γνωστό για το εξαιρετικό φαγητό του. Στη πλατεία θα βρείτε το γνωστό εστιατόριο ‘Διόνυσος’ αλλά και ‘το ταβερνάκι της μπουμπούς’ , δε θα μετανιώσετε όποιο κι αν διαλέξετε από τα δυο. Εμείς καθίσαμε στο ‘ Διόνυσο’ δίπλα στο τζάκι( όπου βλέπαμε τζάκι κι εμείς εκεί) για να απολαύσουμε το φαγητό μας. Το μόνο δύσκολο μετά από τόση χαλάρωση και φαγητό ήταν η επιστροφή στον παλιό Άγιο Αθανάσιο . Είχαμε όμως αποζημιωθεί πλήρως, καθώς είχαμε την ευκαιρία να δούμε αρκετά και σίγουρα κάναμε τον καλύτερο ύπνο!
Και συνεχίζουμε στα λιμέρια του Αρκτούρου.
Γεμίσαμε μπαταρίες και τη Κυριακή το πρωί, αν και τελευταία μέρα διαμονής στον παλιό Άγιο Αθανάσιο, είχαμε όρεξη για περισσότερες βόλτες. Το πρωινό μας το πήραμε πριβέ, μιας και ως τέλος σεζόν δεν υπήρχαν άλλοι ένοικοι στον ξενώνα και έτσι μας περιποιήθηκαν λιγάκι παραπάνω οι φιλικότατοι οικοδεσπότες. Μαζέψαμε τα πράγματα μας και στο πάλι δρόμο για την επόμενη στάση, το χωριό Νυμφαίο.
Σε απόσταση μιας ώρας βρίσκεται το παραδοσιακό πετρόχτιστο χωριό της Φλώρινας, γνωστό κυρίως για το καταφύγιο προστασίας της καφέ Αρκούδας της οργάνωσης ‘Αρκτούρος’. Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό, είναι πως ο οικισμός, ο οποίος είναι χτισμένος τον 14ο αιώνα, έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός. Όπως επίσης ότι παρουσιάζετε ως ένα από τα δέκα ομορφότερα χωριά στην Ευρώπη.
Μιας και βρισκόμασταν στην περιοχή δεν γίνονταν να μην το επισκεφτούμε. Το χωριό είναι πραγματικά πανέμορφο! Ιδανική εποχή για να το επισκεφτείτε είναι από Μάρτιο-Απρίλιο και μετά όπου ξυπνούν οι αρκούδες από τη χειμερία νάρκη. Έτσι θα έχετε την ευκαιρία να τις δείτε, να ενημερωθείτε για το πρόγραμμα προστασίας τους αλλά και να περιηγηθείτε στο πάρκο. Αν θέλετε να είστε σίγουροι ότι θα δείτε τις αρκούδες, μπορείτε να ενημερωθείτε για το εάν έχουν ξυπνήσει από τον λήθαργο στο site του Αρκτούρου .
Δυστυχώς για εμάς, ο χειμώνας δεν είχε φύγει ακόμα για τα καλά, οπότε το καταφύγιο ήταν κλειστό. Παρόλα αυτά, κατευθυνθήκαμε στο κέντρο ενημέρωσης για τη καφέ αρκούδα, κάναμε βόλτες στα λιθόστρωτα σοκάκια του χωριού και ήπιαμε το καφεδάκι μας(εννοείται δίπλα στο τζάκι). Αν εσείς βρεθείτε την κατάλληλη εποχή στο Νυμφαίο και έχετε όρεξη, ελάχιστα χιλιόμετρα πιο κάτω βρίσκεται και το χωριό Αγραπιδιές όπου υπάρχει το καταφύγιο του λύκου επίσης φροντίζει η οργάνωση ‘Αρκτούρος’.
Για να κλείσει ύπεροχα ένα όμορφο διήμερο.
Και βέβαια για να κλείσει ένα φανταστικό διήμερο επιβάλλεται ένα εκπληκτικό γεύμα. Ακολουθώντας τις προτάσεις φίλων αλλά και του tripadvisor κατευθυνθήκαμε στο καλύτερο εστιατόριο στη περιοχή, η ‘ταβέρνα του Θωμά’ στο Σκλήθρο. Ρουστίκ διακόσμηση, μεγάλος εξωτερικός και εσωτερικός χώρος, πρωτότυπα και πεντανόστιμα φαγητά και τεράστιες μερίδες σε πολύ λογικές τιμές. Δεν ξέρω τι να πρωτοεκθειάσω! Παραγγείλαμε περισσότερα από όσα μπορούσαμε να φάμε γιατί θέλαμε να δοκιμάζουμε πολλά πιάτα. Το εστιατόριο είναι must προορισμός από μόνο του.
Αν δεν χορτάσατε τη περιοχή και θέλετε να αγοράσετε και το κάτι-τις σας, κατευθυνθείτε στο Αμύνταιο δίπλα και προμηθευτείτε τα περίφημα κρασιά του τοπικού συνεταιρισμού.
Κάπου εδώ κλείνει ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο.Εμείς όμως συνεχίσαμε το ταξίδι μας στη Δυτική Μακεδονία, αυτό όμως θα σας το γράψω σε άλλο post. Υπάρχουν βέβαια τόσα μέρη να επισκεφτείς στη Βόρειο Ελλάδα που για να τα καλύψεις χρειάζονται μάλλον πολλά ΣΚ και πολλά post!
- Οι φωτογραφίες δυστυχώς δεν είναι δικές μου. Τις δανείστηκα από διάφορες πηγές καθώς οι φωτογραφίες που τράβηξα εγώ με κάποιο μυστήριο τρόπο εξαφανίστηκαν από τον υπολογιστή μου. Μάλλον το σύμπαν με εκδικήθηκε για το εκπληκτικό διήμερο.
Μπορεί να σας ενδιαφέρει επίσης:
Λυκοδρόμιο, ένα μικρός παράδεισος
